U Nemačkoj se i danas naplaćuje crkveni porez, koji se u gotovo svim evropskim zemljama smatra prevaziđenim ostatkom srednjeg veka.
Pravni osnov za ovaj porez nalazi se u Vajmarskom ustavu iz 1919. godine i Osnovnom zakonu Nemačke iz 1949. godine. Gotovo 70% prihoda verskih organizacija dolazi upravo iz poreza, koje raspisuju u granicama državnih zakona i mogu naplaćivati samostalno ili uz pomoć državnih organa, koji u tom slučaju uzimaju naknadu za naplatu.
Mada porez plaćaju isključivo vernici, odnosno članovi određene verske zajednice, ostaje nedoumica može li se u sekularnoj državi raspisati ovakva vrsta poreza. Zato je zakon omogućio da vernici određene zajednice mogu dati izjavu da žele da se njihov porez preda državi, umesto crkvi. Međutim, to dovodi do novih komplikacija u kojima verske zajednice tim članovima odbijaju da obavljaju verske odrede, poput krštenja i sahrane.
Osnovna zamisao ove vrste poreza jeste da obezbedi izdržavanje sveštenika, što je praksa očuvana iz drevne germanske tradicije, premda se sam novac može koristiti i na druge potrebe verske zajednice. Takođe, ovaj porez treba da oslobodi državu dodatnih rashoda u pogledu pomaganja verskih zajednica.
Autor: redportal.rs
