Škola u Čelebiću (selo u Bosni i Hercegovini) bila je jedno od najvećih gubilišta na kojem se pokazala sva svirepost ustaškog pokreta. Krvavih julskih dana, na Ognjenu Mariju, 1941. godine u njoj je ubijeno blizu 400 Srba iz ovog sela, i to uglavnom nejači: od tek rođenog deteta do starca.
Jedan od svedoka toga događaja je Dušan Vujanović, čija je kuća bila tik uz školu. Njegova supruga Stoja tada je bila trudna i tog kobnog dana počela je da se porađa. Dušan priča da se nadao da nju neće dirati. Međutim...
Stoju su odveli u čelebićku školu. Ispred škole su potom izvodili ljude. Dušan, u knjizi Ognjena Marija Livanjska Buda Simonovića, priča:
Kolju i ubijaju i unutra u učionicama one koji neće da izađu. Kukanje i jauke nadjača poneki pucanj ili kratak rafal iz mašinke. Unutra su pobili najviše dece.
Dušan govori kako su u neko doba izveli i njegovu porodicu. Prva je išla njegova majka, i to ponosno, a za njom sestre, pa žena Stoja, koja se jedva držala na nogama. Dušan je posle saznao da se u školi porodila, rodila dečaka.
Autor: Budo Simonović / redportal.rs
