Kralj Nikola I Petrović rođen je 19. oktobra 1841. u Njegušima na Cetinju u porodici Mirka i Anastasije Petrović.
Na prestolu je nasledio svog strica kneza Danila koji nije imao muškog potomka. Kralj Nikola je bio oženjen Milenom Vukotić i sa njom imao 10 dece - Jelenu Savojsku, Zorku Karađorđević, Milicu Nikolajevnu Romanov, Anastasiju Stana Nikolajevnu, Danila Petrovića Njegoša, Anu od Batenberga, Mirka Petrovića Njegoša, Vjeru Petrović Njegoš, Petra Petrovića Njegoša, Kseniju Petrović Njegoš.
Knez NIkola je bio autokratski vladar. Njegovi glavni savjetnici su bili 12 senatora koje je birao sam knez, obično iz redova plemenskih starešina. Senat je istovremeno bio i sud.
Većina stanovništva je živela u ekstremnom siromaštvu, zbog čega se selila u Srbiju ili u Ameriku. Finansijska osnova države ostala je i dalje ruska pomoć.
Kralj Nikola je želeo da opismeni narod pa je podizao je škole, gradio puteve, otvarao nove varoši, izdavao korisne zakone, sređivao državnu upravu. Opštem privrednom i društvenom napretku doprinosili su ugledni naučni i kulturni poslenici iz Srbije, Vojvodine, Dalmacije, Bosne i Hercegovine, koji su na poziv kneza Nikole dolazili i stvarali u Crnoj Gori.
U maju 1898. Nikola je posetio britansku kraljicu Viktoriju u Vindzorskom zamku. Ovim diplomatskim uspesima knez Nikola je znatno podigao međunarodni ugled Crne Gore.
Knez je zemlji podario ustav 6. decembra 1905. poznat pod nazivom Nikoljdanski ustav jer je donet na Svetog Nikolu. Prema Ustavu, knez je imao pravo da odobrava zakone, da predlaže zakone, da postavlja ministre i izdaje dekrete. Deo članova skupštine je postavljao knez, a ostatak je biran na izborima
Na pedesetu godišnjicu svoje vladavine, knez Nikola se 28. avgusta 1910. proglasio kraljem. Srpsku delegaciju su predvodili, Nikolin unuk Aleksandar, ministar odbrane Stepa Stepanović, načelnik generalštaba Radomir Putnik.
Dve godine od početka Prvog svetskog rata, Austrougarske snage su 13. januara 1916. ušle u Cetinje i prodorom duž primorja i kod Podgorice odsekle odstupanje crnogorske vojske prema Albaniji. Crnogorska vlada je 16. januara 1916. pristala na bezuslovnu kapitulaciju, ali je odbila da preda srpske vojnike koji su se još uvek nalazili u Crnoj Gori.
Kralj Nikola je iz Italije otputovao za Francusku, u Lion, a zatim ga je francuska vlada preselila u Bordo. Kralj Nikola je u maju prešao u parisko predgrađe Neji, a crnogorska vlada se ovamo preselila u avgustu 1916. Kralj i vlada su u Francuskoj nastavili da predstavljaju Crnu Goru, ali više nisu imali svoju vojsku, za razliku od srpske vlade.
Posle Prvog svetskog rata Crna Gora je ujedinjena sa ostalim zemljama Južnih Slovena u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca. Sve do smrti kralja Nikole Italija je pomagala njegove težnje za obnovom Kraljevine Crne Gore. Nezavisnost Crne Gore velike sile priznavale su sve do 1922. kada su sve prihvatile jugoslovensku vlast.
Nikola je preminuo u Antibu 1921. Po želji njegove kćeri kraljice Jelene, sahranjen je u ruskoj crkvi u San Remu. Posmrtni ostaci kralja Nikole, kraljice Milene, princeza Ksenije i Vjere su preneseni iz crkava u San Remu (Italija) i Kanu (Francuska) 1. oktobra 1989. godine sahranjeni u Dvorskoj crkvi na Cetinju, uz najviše počasti.
Bista kralja Nikole nalazi se ispred crkve Svetog Jovana Vladimira u Baru.
Foto: Wikipedia.org/Andrija12345678
AUTOMOBIL UDARIO DETE (9) pa se zakucao u semafor!
UHAPŠEN zbog krijumčarenja MIGRANATA
Autor: Redportal.rs
